fabrieksspoor los

 

Welkom

Inhoud

Inleiding

Andere tractie

Spoorwijdte

Producenten

Import & handel

Eigenaars

Materieel

Links

Contact

Nieuw

Zoeken

 

 

 

Stoomtractie smalspoor

Stoomtractie normaalspoor

Motortractie smalspoor

Motortractie normaalspoor

 

Boeken

Aanvullingen

Tijdschriften

Raadsels

Loctypes

Modellen

 

Aanvullingen op het boek “Industrielocomotieven” van Henk Kolkman

 

Hoofdstuk 9.8 Provincie Gelderland                    toevoegen op p. 156 bij  Nijmegen                         Smit Transformatoren

 

De fabriek werd in 1913 opgericht door Willem Smit. Na een episode van Holec en Begeman tussen 1969 en 1994 maakt het bedrijf sinds 2000 deel uit van Starkstrom-Gerätebau GmbH te Regensburg (SGB). Binnen SGB bouwt het de grootste transformatoren [1]. Dat stelt – en stelde ook vroeger al – speciale eisen aan het transport, zowel extern als intern.

 

Vanaf het station Nijmegen ligt anno april 2011 nog een stuk van het raccordement van Smit Transformatoren.  Het loopt zo’n honderd meter voor het fabrieksterrein (op de achtergrond rechts) dood. De foto is genomen vanaf het spoorviaduct in de Graafseweg; de Sprinter rijdt in de richting Nijmegen.

 

In de laatste fase werd nog maar eens in de paar jaar een trafo per spoor afgevoerd, met een indrukwekkende Tragschnabelwagen (wagentype uaai). In elk geval in 2003 is dit nog gebeurd; zie bijvoorbeeld hier (helemaal naar onderen scrollen).

 

Op 22-01-2007 was de aansluiting van Smit al deels opgebroken.  Smit ligt voorbij de  boog links van het spoor.

Foto: Willem-Jan Pot→

Tot 2008 vond het interne vervoer per normaalspoor plaats. De trafo’s waren – afhankelijk van hun grootte - op minimaal twee en maximaal vier tweeassige draaistellen geplaatst. Er stonden diverse trafo’s dagenlang op dezelfde plaats op een spoor in het Hoogspanningslaboratorium of in de Verzendhal. Er was daarom een soort dienstregeling, die werd geregeld via een planningbord waarop de sporen waren aangegeven.

 

← De foto is op 15 november 2002  genomen in het oude Hoogspanningslaboratorium (nummer 1 op de plattegrond hieronder).

De transformatoren werden in het Hoogspanningslab (1) beproefd. Als alles in orde was, gingen zij per spoor naar de Verzendhal. Na verzendgereed gemaakt te zijn, ging de reis door één van de twee deuren naar buiten. Daar werd de trafo met een mobiele kraan op een wegvoertuig overgezet. Er werden ook trafo’s per spoor verstuurd. De gestreepte spooraansluiting was in 2002 al buiten gebruik; de andere werd eens in de zoveel jaar gebruikt.

De trekkracht was een Unimog. Omdat het terrein overal bestraat is, heeft de Unimog geen spoorgeleidewieltjes nodig. De zware trekstang tussen de trafo en de Unimog is van wielen voorzien, zodat deze trekstang – bijvoorbeeld bij het omlopen – door één man getransporteerd kan worden.

 

De trafo is verzendklaar. Dat houdt onder andere in dat de dat de olie in de Verzendhal verwijderd is. Dat scheelt veel in gewicht:de grootste trafo’s wegen 540  ton, maar bij transport (leeg) 365 ton.

 

Foto:  15 november 2002 →

 

Ook van het nieuw Hoogspanningslab (2) liep een spoor naar de Verzendhal. Plannen om dit spoor met de andere sporen te verbinden waren in 2002 nog niet uitgevoerd, zodat de trafo’s van dit spoor met een kraan op het naast liggende spoor moesten worden overgezet.

 

Ook werd er met een vorkheftruck gerangeerd. Daarbij werd met de lepels van de vorkheftruck de wagen iets opgetild. Het gaat hierbij wel om een veel kleinere trafo dan op de andere foto’s. De trafo staat op een tweeassige lorrie. Voor een wiel is stophout gelegd. Rechts staat een grotere trafo op draaistellen, ook weer met stophout voor de wielen.

 

Foto:  15-11-2002 →

 

Onderhoud van de sporen gebeurde door Strukton.

 

Er waren 32 tweeassige draaistellen, afkomstig van rijdende mengers van Hoogovens. Ze waren onberemd. Eén draaistel kon 80 ton dragen. De draaistellen zaten met twee of vier stuks onder een lorrie. Maximaal kon dus 320 ton gedragen worden.

 

Hierbij valt op te merken dat de asbelasting (maximaal dus 40 ton) veel hoger was dan op het openbare spoorwegnet is toegestaan (22 ton).

 

← Foto: 15-11-2002

← In februari 2008 werden de vernieuwde hallen officieel geopend door Nijmegens waarnemend burgermeester mevrouw J.H. Kunst. De spoorrails zijn verdwenen en de vloer is spiegelend glad gemaakt. De transformatoren staan op luchtkussens die op afstand bediend kunnen worden [1]. 

 

Een voordeel is dat de trafo’s elkaar niet meer op een spoor in de weg zitten.

 

Tot slot nog een bijzonderheid die wel met spoor, maar niet met industriespoor heeft te maken:

 

Uiteindelijk gaan de meeste transformatoren ’s nachts per wegtransport naar de haven. Daarbij moet de overweg in de Groenestraat worden gepasseerd. Die overweg is op bovenstaande plattegrond uiterst rechts ingetekend en is ook op de achtergrond van de foto rechts te zien.

Het hierbij afgebeelde gereedschap dient om de bovenleiding een meter op te tillen omdat de trafo’s daar anders niet onder door kunnen. Ook dat is een reden dat het transport wel ’s nachts moet plaats vinden.

Foto:15-11-2002 →

Met dank aan:

Michel Danen (Smit Transformatoren), Willem-Jan Pot en Henk Sluijters.

 

 

 

Bronnen

[1]

http://www.smittransformers.com

 

[2]

Henk Sluijters, “Smit Transformatoren B.V., Nijmegen”, Smalspoor 64 (april 2004), pp. 19-21.

 

 

 

 

 

{

 

Eigenaars

Terug/verder naar:

 

Nieuw                      Home                      Inhoud